Vatnsslagur á bílaþvottaplani.

Ill nauðsyn rak mig til að brúka sólskinið og bruna á drekanum á bílaþvottaplanið við Tvistinn. Ekki beinlínis í frásögur færandi en samt sem áður þá var rúmlega kominn tími á að ryksuga drekann og var gólfmottum svipt út og sonurinn látinn skrúbba þær vel. Móðirin ryksugaði bílinn og varð eitt hundrað krónum ríkari fyrir vikið. Fann reyndar ýmislegt annað en minna verðmætt. Þegar ryksugun var lokið var bíllinn færður að vatnshönunum og fékk sonurinn það hlutverk að bleyta bílinn til að mamma gæti sápað og skrúbbað. Í lokin vorum við komin með sitthvorn vatnskústinn og farin að sprauta á hvort annað. Rosalega var það skemmtilegt. Ég áttaði mig nefnilega á því þegar ég kvartaði í þriðja eða fjórða skiptið undan því að drengurinn missti úðann á mig, hvað ég var eitthvað leiðinleg og samansaumuð. Ég var samt nokkuð fljót að átta mig og sprautaði aðeins á hann á móti og þar með var allt orðið ferlega skemmtilegt. Mjög gott fyrir sálina að fara í vatnsstríð við börnin sín!