The bunny effect...

Nú er ég alveg búin að ofgera gulrótum í mínu lífi. Vá, hvernig er hægt að verða svo sjúkur í gulrætur og éta svo mikið af þeim að manni finnst maður vera kominn með loðin, upphá eyru, svaka fínar framtennur og dindil? Síðast þegar ég fékk OD af gulrótum þá gekk ég með VK. Og SKJ til hrellingar einkenndust matarinnkaupin oft af þeirri fíkn. Einn daginn kom ég heim með gulrótarbrauð, gulrótarmarmelaði, frosnar gulrætur í poka, gulrótarbuff og síðast en ekki síst GULRÆTUR í poka. Þá stappaði minn (fyrrverandi) maður niður fótunum og neitaði að taka þátt í þessu kanínugríni. (Hehehe). Gleymið ekki hollu gulrótartertunni sem ég bakaði fyrir gesti á þessari meðgöngu. (Ekki bakað hana síðan og búin að týna uppskriftinni).
Anyways þá er það hér með opinbert að ég er komin með ÓGEÐ á gulrótum.
En nóg um það.

Ekki svo sem margt að frétta. Er að fara í stórafmæli á morgun til hans Gulla skrifstofustjóra in da hás. Þetta verður svaka fjör, það er ég viss um.

Ég keypti svona táfýlusprey fyrir strigaskó í NYC og þegar ég kom heim áttaði ég mig á því að ilmurinn er frekar sterkur fyrir minn smekk. ;-/ en sonur minn er alveg sjúkur og úðar þessu nú grimmt í alla skó. Íbúðin angar þess vegna af strigaskó-táfýluspreyi. Frekar leim svona.

Jæja best að fara að koma dýrinu í rúmið. Væri nú gaman að hafa eitt dýr í rúminu (svona tæger villidýr eða eitthvað*wink, wink, nudge, nudge, say no more*... (Þetta hljóta að vera "the bunny effects from the carrots"...) Say no more...